อย่าหนีและสู้ให้สุดชีวิตให้กับครอบครัวและตนเอง

สวัสดีครับ ...... วันนี้ผมกลับมาเขียนอีกครั้ง พวกท่านทั้งหลายคงเคยได้ยินคำพระท่านว่า "อย่าใช้ชีวิต ในทางที่ประมาท" ไม่ว่าเรื่องนั้นจะเกี่ยวข้องกับเรื่องอะไร ไม่ว่าเราจะไม่สบายมากเท่าไรก็ตาม ตราบใดเรายังมีลมหายใจอยู่จงคิดถึงแต่คนข้างหลังไม่ว่าจะเป็น ครอบครัวของท่าน หรือที่สำคัญที่สุดผู้ที่ให้ชีวิตท่านมาใช่แล้วครับ คุณพ่อและคุณแม่ของท่านนั้นเอง และถ้าท่านเป็นหัวหน้าครอบครัวแล้วละก็ต้องจำเป็นต้องคิดให้หนัก ผมเองก็เช่นกันทุกครั้งที่อาการที่ผมกำเริบและผู้อื่นต้องมาดูแลผม เมื่อหายดีทุกครั้งผมก็คิดว่าทำไมไม่ตายไปเลยจะได้ประหยัด ท่านครับ ผมเคยบอกแม่ของผมว่า "ผมตายไปก็ดี จะได้ประหยัด"  คุณแม่ไม่ได้พูดอะไรกับ เพียงแต่บอกผมว่าไปทานข้าวเถอะ ผมแอบไปร้องไห้เลย วันนี้ผมมีครอบครัวที่ผมรัก เมื่อผมกลับมาเป็นอาการเดิม ผมก็กลับมาคิดอีกครั้งว่า ทำไมเราไม่ตายไปเลย แต่คราวนี้ไม่เหมือนเดิม ผมกลับมามองครอบครัว ผมมีลูกชาย 1 คน อายุ 2 ขวบกว่า ผมร้องไห้หนักกว่าเดิมและพยายามหยุดร้องและบอกกับตนเองว่า เราจะสู้เพื่อครอบครัวที่เรารักและลูกชายที่ผมรักที่สุดในชีวิต ท่านครับวันนี้ผมไม่ได้เพียงเล่าเรื่องผมและจบไปแต่ผมกำลังจะบอกกับทุกท่านว่าไม่ว่าท่าจะเป็นโรคร้ายแรงเพียงใดหรือจะเป็นหนี้มากมายขนาดไหนก็อย่าท้อแท้และสิ้นหวังโดยเด็ดขาด จงคิดอย่างเดียว "สู้ให้สุดชีวิตให้กับครอบครัวและัตนเอง" ขอให้ทุกท่านสมหวังและโชคดีครับ